Drie weken genieten van het tropische klimaat… een tripje waar we beide al lang naar uit keken. Op onze agenda: ons laten leiden door ons gevoel, een golfje meepikken, het land verkennen en hopelijk mooie duiken doen.
We startten onze roadtrip in de Dominicaanse Republiek in een cozy hotelletje in Bavaro, een klein dorpje in de Punta Cana regio en vooral omringd door resorts. De eigenaars waren uitermate vriendelijk en behulpzaam en ze boden een fijne plek om te acclimatiseren.
Ons eerste strandbezoekje zou Macao Beach worden. Een prachtig strand en een bekende surfspot in de regio. We namen een Uber en vonden ons tussen lokale strandverkopers en grote aantallen bemodderde toeristen, terugkomend van de buggy tours. Een apart maar hilarisch zicht.
Een bezoek aan Aquapark Bavaro was onvermijdelijk. Het is de enige plaats op het eiland met een wakeboard park. Achterop een motorfiets reden we naar het funpark, waar we voor zo’n 40 euro pp 2 uurtjes konden wakeboarden. Moest je zin hebben in meer waterpret, dan kon je altijd bijbetalen voor de vele waterattracties. PS: Michael zweert hier de op 1 na lekkerste hamburger ooit gegeten te hebben.
Al snel realiseerden we dat we in Punta Cana goed moesten opletten op onze uitgaven, want de locals durven al snel de prijs van de horeca rekeningetjes en het vervoer wat verhogen als ze zien dat je een kersverse toerist bent. Maar het kan ook anders. Zo hielp onze gastheer ons met een contact voor een goeie huurauto die we uiteindelijk voor € 600 konden huren voor twee weken om zo onze roadtrip door de Dominicaanse Republiek te starten. Een goeie deal als je van ultieme vrijheid houdt. Er zijn ook een paar busverbindingen tussen de grotere steden of kleine busjes tussen de dorpjes.
Er gingen mooie verhalen rond over het Noorden van het land. Daarom besloten we om naar Las Terrenas, in het schiereiland Samaná, te rijden. Op Airbnb vonden we een rustig en volledig gerenoveerd appartementje op nog geen 500 meter van het strand. Het complex had een koloniaal uiterlijk, een gezellig zwembad met ligstoelen en zeteltjes en een uiterst rustige ligging. Misschien wel één van de aangenaamste plekjes op het eiland. Tijdens de week dat we hier verbleven, vonden we dé postkaart definitie van parelwitte stranden. Geregeld gevuld met lokale barretjes of food corners.
Playa Bonita, letterlijk mooi strand, is een perfecte locatie om te leren surfen. Er zijn twee surfshops die materiaal verhuren en ze kunnen je ook voor enkele uren les geven in de basics van het surfen. Het water is warm en ondiep. Daardoor zijn de golven mild en consistent, maar een geoefend surfer kan zich hier zeker ook uitleven.
Samaná bood ons prachtige en vooral tropische taferelen tijdens onze roadtrip door de Dominicaanse Republiek. De waterval van El Lemon was het eerste uitstapke van de week. Met de auto door het heuvellandschap toefen, van dorpje tot dorpje, was al een waar plezier op zich. We kwamen op de middag dus het was een beetje druk aan de waterval, maar het water was heerlijk om in te zwemmen. De wandeling er naartoe was makkelijk maar als je een schrik hebt van een beetje modder kan je de tocht ook doen op de rug van een paard… waar een begeleider naast wandelt…
We trokken ook een dagje naar de tip van het schiereiland, Las Galeras. Om daar te geraken passeerden we Santa Barbara de Samaná, een havenstadje bekend voor de trek van de Bultrug walvissen. Elk voorjaar paren deze reuzen in de baai van Samaná… een heus zicht dat we helaas niet mochten aanschouwen (wij gingen in juli… snik). De dagtocht bracht ons langs ruwere kustlijnen, nog kleinere dorpjes en tot onze grootste verbazing een klein Frans bakkerijtje met overheerlijke baksels in Las Galeras. Ook hier was het strand een waar plaatje. Rustig, proper en oogverblindend.
Goed om te weten is dat op zondag de Dominicanen een volksverhuizing doen naar het strand. Ze komen met héél hun familie, en de grootste boombox die ze kunnen vinden, naar de locale playas om zich te voldoen aan kilo’s zelfgemaakte rijstschotels en koelboxen vol bruine rum en El Presidente pils. En de bomma doet vrolijk mee.
Na Las Terrenas cruizden we richting Haïti naar Cabarete, met het befaamde ‘Kite Beach’. Met meer dan honderd kitesurfers door elkaar, snappen we waar dit strand zijn naam van krijgt. De wind is er consistent en de golven breken op een rif ver van de kust, een walhalla voor kiters. Een beetje verder op de weg heb je Playa Encuerto. Een super chille surfhangout waar veel surfkampen gegeven worden. Ook hier konden we korte lessen nemen die zeker hielpen bij het trotseren van de golven… die een toch beetje groter zijn dan in Playa Bonita.
Jarabacoa ligt in het hart van de ‘Dominicaanse Alpen’, een twee uur ten Zuiden van Cabarete. In dit groene heuvellandschap ontsnappen we in de Rancho Doble F even aan de tropische temperaturen van de kust. De stad Jarabacoa is minder bekend bij de algemene toerist maar heeft uitgebreide en avontuurlijke activiteiten in de aanbieding. Wij besloten de hoogtevrees van Leila te overwinnen door te paragliden. Met tien personen in een overduidelijk overbeladen pick-up truck knorden we de berg op om vervolgens van een bergkam een tandem vlucht te starten? Een ervaring die ons beide lang zal bijblijven. De uitzichten waren hemels.
Blijf je liever met je voetjes op de grond? De wandeling van Al Mogote is een perfecte oefening voor zij die de Pico Duarte, de hoogste top van het eiland, willen beklimmen. Al Mogote geeft je een pittige klim van ongeveer 3,5 km met bijna 1000m hoogteverschil. Met 34 graden en een luchtvochtigheid +85%… Do the math. Twee uur afzien, 7 nervous breakdowns verder… maar de ervaring en de uitzichten waren onbetaalbaar. Oh ja, en dan twee uur afdalen. Veel succes.
Tijd voor een beetje cultuur. Een paar uurtjes rijden en we waren in Santa Domingo. De hoofdstad heeft een grote, door UNESCO beschermde koloniale wijk met rijke geschiedenis en het is zeker een dagje van je tijd waard. En je kan zoals Leila helemaal opgaan de vele gekleurde geveltjes.
Op de trip naar Bayahibe zouden we Boca Chica passeren. Omdat we vernomen hadden hier te kunnen surfen, boekten we een nachtje in een appartement. Helaas was de surfspot niet voor beginners maar de eigenaar was vriendelijk, leert de lokale jeugd surfen en engageert zich om de buurt proper te houden… wat niet makkelijk is. Het strand van Boca Chica kan je vergelijken met het Blankenberge van de Zuidkust… het was weer zondag dus de wekelijkse Bacchanalia speelde zich weer recht voor onze ogen af.
De laatste week van onze roadtrip in de Dominicaanse Republiek brachten we door in Bayahibe. In dit kleine strand dorpje vertrekken de tours naar Isla Saona. De locals brengen je met een snelle motorboot of trage booze cruize naar het idyllische eilandje. Hier werden scènes van Pirates of the Carribean opgenomen en je snapt direct waarom. In Bayahibe zelf kan je ook een adembenemende grot met een groot ondergronds zoet water bassin bezoeken, zeker het korte wandelingetje/ plonske waard!
De regio rond Isla Saona is ook een ideale plaats om diverse duiken te doen. De omgeving heeft een twintigtal duiksites, perfect voor beginnende duikers. Daarom besloot Leila haar PADI Open Water certificaat te halen bij Coral Point Diving.
Na nog enkele laatste dagen van relaxen en onze roadtrip door de Dominicaanse Republiek zat er op. Het was een verbazende roadtrip. We vonden een bevolking die niet veel heeft, maar toch in weelde leeft. Ze consumeren rijkelijk, geven aan elkaar en leven van dag tot dag op het ritme van salsa en bachata. Voor zij die zoals ons graag de grote resorts vermijden: er is een overvloed aan budgetvriendelijke appartementjes. Rijden met de auto vergt stalen zenuwen maar de natuur op dit eiland is prachtig en uitgelezen voor iedereen die van avontuur, zon, zee en jungle houdt.
