Het eiland van de goden, het Ibiza van Indonesië, een prachtig en spiritueel geladen eiland, vergane glorie met veel Russen en Australiërs,… Over een vakantie in Bali kregen we zeer uiteenlopende meningen. Hoog tijd dat we zelf eens gingen checken hoe het daar zit.
Na de Filipijnen besloten we om twee maanden door te brengen in Indonesië. In de eerste maand zouden we Bali en Komodo bezoeken. De tweede brachten we door in Java, meer hierover in een volgend artikeltje.
Herbronnen in Ubud
Eens aangekomen in Denpasar besloten we om direct naar Ubud door te reizen. De spirituele hoofdstad van Bali, is een must-visit locatie voor reizigers die op zoek zijn naar een combinatie van natuur, cultuur en innerlijke rust. Er zijn niet echt busverbindingen dus we gebruikten Grab (Aziatische Uber) voor dit ritje van twee uur… want ja, ook in Bali zijn de taxi chauffeurs gretig om je af te rippen.
Ubud was een welgekomen afwisseling na de eerder basic accommodaties van de Filipijnen. En een ‘must see’ als je op vakantie bent in Bali Uiterst gezellige hotels en resto’s, winkeltjes met merkkleding en uiteraard overal traditionele Balinese huizen. Deze huizen bestaan uit meerdere kleine, versierde huisjes waar elk lid van de, vaak grote, familie een eigen plekje heeft… verbonden door tuintjes en tempeltjes. Elk family compound is een klein wondertje om naar te kijken.
In deze regio vonden we onze uitvalsbasis voor verschillende dagtripjes. Tegalalang Rice Terrace is een van de bekendste rijstvelden van midden Bali. We kwamen terecht bij de adembenemende Tibumana Waterfall. Het natuurlijke zwembad naast de waterval was de perfecte plek om te ontspannen en te genieten van de rustgevende geluiden van het stromende water. Op een dagje rondscooteren kwamen we langs een vlindertuin waar we uiteindelijk uren spendeerden, verwonderd door de pracht van de vlinders en motten die men er verzorgden.
Het bekende Monkey Forest is een leuke activiteit in het centrum van Ubud. In deze heilige plaats krioelt het van de assertieve apen… zo’n 1300. De tempels is het bos zijn echt de moeite om te zien, maar wees aandachtig want de aapjes zijn hier baas.
In de avond moet je zeker eens de tijd nemen om een traditionele dans te bekijken. We wisten niet wat we moesten verwachten en het was op zijn zachtst uitgedrukt een speciale ervaring. Chaotische muziek begeleidt prachtig geklede dansers in een uiterst expressief en dynamisch ritueel.
De spiritule sfeer van Ubud is alombekend. Dit maakt het een hotspot voor wilskrachtige yogi’s en zelfverklaarde, bh-loze vegan influencers. Yoga sessies en spirituele reinigingen zijn hier echt een ding… bekendgemaakt door de bestseller “Eat pray love“. De protagoniste van dit boek kreeg spiritual guidance van een sjamaan. Leila haar esoterisch kantje wilde dit ook zeker eens ervaren dus zochten we ons een ‘echte’ healer.
Op de dag van de ceremonie werden we uitgenodigd bij onze gastvrouw thuis waar we een traditionele Balinese outfit kregen. De dag zou bestaan uit puja’s (gebeden) en offerings met bloemen. Zo maakten we verbinding met de spirituele energie en zochten we harmonie tussen mens, natuur en goden. Een bezoek aan de watertempel Pura Tirta Empul mocht niet ontbreken. We maakten deel uit van een rituele waterreiniging, waarbij we symbolisch ons verleden en negativiteit achterlieten om ons voor te bereiden op een nieuw begin.
Noordwaarts langs Mount Batur naar Amed
Mount Batur is een spectaculaire vulkaan die zeker een bezoek waard is, ook al konden wij deze helaas niet beklimmen vanwege hevige regen. Het kleine dorpke waar we verbleven was een enorm contrast met het toeristische Ubud. Geen eetplaatsjes, geen luxe en heel veel spinnen en heel veel regen. We maakten wel kennis met een grote Balinese familie die dat weekend de dorpstempel gebruikten om te bidden en te dansen. Als enige toeristen in de omgeving, werden we snel uitgenodigd om deel te nemen in dit apart gebeuren.
Amed is de perfecte plek voor ontspanning en verzorging. Het Noorden van het eiland is veel rustiger dan het drukbezochte Zuiden en dat was welgekomen. Door meerdere lokale infecties op mijn been zat ik nog volop aan de zware antibiotica en zowel Leila als ik snakte naar een gezellige en serene Kerstmis. Amed en het nabije Tulamben trekt voornamelijk duikers vanwege het bekende Liberty scheepswrak en de grote variëteit aan macro (kleine zeebeestjes). Een namidagje van massages, koffiebarretjes doen en vooral veel eten… zoals een regenachtige Kerst er zou moeten uitzien.
Niet ver van Amed bezochten we Tirta Ganga, het waterpaleis. Dit tamelijk kleine domein werd door de vroegere heersers gebruikt als relax centrum. Tegenwoordig biedt het een mooie attractie waar mensen graag rijen vormen voor foto’s.
Nusa Penida
Oud op nieuw doorbrengen in de Denpasar regio was een no go. De prijzen gaan door het dak en de vele anekdotes over buitensporige toeristen (voornamelijk Australiërs) deed ons uitwijken naar Nusa Penida. Dit buureilandje van Bali is makkelijk te bereiken vanuit meerdere havens en is een wereld verschil met haar grote broertje. Basically heeft het eiland een lange weg langs de kustlijn bezaaid met kleine dorpjes afgewisseld met duikshops en instaproof restaurantjes. De Noordkant van het eiland biedt stranden met toegankelijke snorkelplekjes, het Zuiden lijkt met haar majestueuze kliffen verrassend hard op een tropische versie van de Ierse kust.
Nusa Penida heeft twee beroemde trekpleisters. Eerst en vooral Kelingking Beach met de iconische T-rex klif. En het is inderdaad een prachtig zicht. Je kan deze impressionante rotsformatie afdalen om tot bij het strandje te komen. Absoluut de moeite maar deze stijle klim is uiterst pittig en niet aan te raden in de brandende middagzon. Dus we scooterden naar hier in de vroege ochtend om de massa’s te vermijden en zo hadden we de rest van de namiddag nog om enkele andere kliffen en uitzichten te bezoeken. Atuh en Diamond beach waren veruit de mooiste!
Nummer twee op de ieders Nusa Penida bucketlist is snorkelen, of duiken, bij Manta Point. Dit is een plaats waar Manta Rays dagelijks samenkomen om zich te laten schoonmaken, een hapje te eten of wat rond te dollen met hun soortgenoten. Manta’s behoren tot de meest intelligente zeedieren en hun nieuwsgierigheid en vermogen om te socializen maakt hen uitermate interessant om te observeren. Wij hadden het geluk om die dag een achttal specimens te mogen aanschouwen.
Nekmatten en golfsurfen
Op de Bali checklist hadden we nog 1 vakje aan te vinken. Surfen. De Zuidelijke kustlijn van het eiland is befaamd onder de surfgemeenschap want het biedt kansen aan zowel noobies als echte pro’s. Na zorgvuldig te researchen, rekening houdend met het feit dat het regen/ stormseizoen was, bleek Kuta de meest ideale plek te zijn.
Blijkbaar is Kuta ook de nekmat-pornosnor- en marcellekes hoofdstad van Azië want menig luidruchtig, redneck geinspireerde Australiër weet zich vlot naar dit deel van Bali te navigeren. Clubs, bars en winkelcentra heb je letterlijk op elke hoek van het straat. Niet perse onze favoriete scène, maar er kon gesurft worden en tijdens slecht weer hebben we ons bovendien voortreffelijk geamuseerd. Een kapper bezoekje voor Leila, samen race- en shooter games spelen in een arcade hall of een spotgoedkoop cinemabezoekje waren deugden die we lang niet gehad hadden.
Dus is Bali haar magisch imago nog waard? Ja en nee… het is absuluut een prachtig eiland en de diepgewortelde Hindoeïstische cultuur intrigeerde ons van begin tot einde. Langs de andere kant is Bali het slachtoffer van haar eigen succes. Als toerist ervaar je een uitermate gastvrije sfeer terwijl je niet hoeft te compromitteren op je Westerse behoeften. Maar dit is totaal niet representatief voor de rest van Indonesië , laat staan Zuid-Oost Azië.
Als je, net zoals ons, de populaire party places vermijdt… dan kan je zeker nog magische plekjes vinden!
Komodo Islands
‘Kiezen is verliezen’ een uitspraak die we veel deden tijdens deze reis. Als je reist moet je soms moeilijke keuzes maken en dat betekent ook plaatsen niet bezoeken (in de hoop ooit nog eens terug te komen en ze wel te doen). Voor de Bali regio kozen we ervoor om de Ghilli eilanden en Lombok te skippen en een vlucht te nemen naar Flores. Meer bepaald naar het fijne stadje Labuan Bajo. Het vertrekpunt van alles wat met het Komodo National Park te maken heeft. Een grote droom van ons want de beroemde Komodo varanen zijn alleen hier te vinden. Bovendien wordt scuba diving in deze archipel gerekend bij de beste ter wereld.
Je kiest een trage of snelle boot en spendeert een dagje eilandhopping met als hoogtepunt een ontmoeting met de gevaarlijke dragons. Eerst bezochten we Padar. Een klein eilandje met een van de mooiste uitzichten die we ooit zagen. Volgende stop was het nationale park waar we vol ontzag de bloeddorstige dragons konden bestuderen.
Langs de andere kant waren we helaas vrij teleurgesteld in de staat van het nationale park. Als toerist betaal je echter een entrance/ eco fee maar zijn best wel wat mensen die gewoon wat aanmodderen, iedereen probeert je iets aan te smeren en uiteindelijk ligt het strand echt vol met afval dat overduidelijk maar om de zoveel dagen opgeruimd en verbrand wordt. Een trend die we nog veel zouden terug zien in Indonesië.
Maar… de onderwaterwereld van de Komodo Archipel is daarentegen ab-so-luut subliem. Het duiken is niet goedkoop (50 euro/ duik) maar de ervaring is onvergetelijk en elke cent waard. Een grote comfortabele boot neemt je een hele dag (drie duiken) mee, snacks en lunch ingebrepen.
Tijdens onze eerste dag konden we haaien, manta’s en schildpadden spotten op alledrie de duiken. Bovendien vonden we ontelbare vissen die naar hartelust foerageren in de kleurrijke, beschermde riffen. Maar we deden ook uitdagende drift dives die voelden alsof je in een onderwatersnelweg terecht kwam. Wat een ervaringen… en met pijn in het hart namen we afscheid van Labuan Bajo.
Dus grote conclusie…Moest je drie of vier weken de tijd hebben om de regio rond Bali te bezoeken, overweeg zeker om voor 40 euro PP een vlucht te nemen richting Komodo! Een vakantie in Bali is misschien niet meer zó héél magisch, maar je kan dit zeker zelf waarmaken door de grote massa’s te vermijden en de natuur op te zoeken.
