Eind september en het stadje Krabi wordt geteisterd door hevige en onvoorspelbare regenbuien. Schuilend voor de pijpenstelen in een etablissementje, gekend om zijn eiernoodles en met een madammeke die enthousiast kip verhakt op de achtergrond, krijgt dit stuk vorm.
Dit hondenweer doet ons met weemoed terugdenken aan de kleine jungle eilandjes en onwaarschijnlijke onderwateravonturen die we de laatste weken eilandhoppen in Zuid Thailand mochten beleven. Ons oorspronkelijke plan was eigenlijk om van Bangkok direct naar Chiang Mai te karren met de nachttrein. Maar de hitte van de hoofdstad deed ons lonken naar verfrisserende oorden.
Dus… dan maar de nachtrein naar Chumphon, in het Zuiden van het Thaise schiereiland. Om vervolgens de ferry te nemen naar Koh Tao. Dit kleine spikkeltje in de Golf van Thailand is nog geen 10km lang en amper 3km breed. Maar dit eilandje biedt prachtige stranden, geaccentueerd door het azuurblauwe water, en een zeer relaxe vibe. Al snel concludeerde we dat de scooter onze trouwe tweewieler zou worden gedurende de verschillende eilandbezoekjes. Voor nog geen 4 euro per dag kan je er eentje huren om met de wind in de haren, zoals een echte local, op zoek te gaan naar de idyllische plekjes die dit eiland zo prachtig maken. Het Aiya Resort is een hotelleke net buiten het centrum voor nog een 20 euro per nacht… daar kan je hier niet voor sukkelen.
Dit oord staat wereldwijd bekend als ultieme duikstek en je hier al gauw zo’n 40 duikshops vinden. Wat maakt dat de prijzen belachelijk laag (rond de 25 euro per duik) zijn, en de service uitermate hoog. We kozen Rocktopus diving. Door de grote aantallen duikers die hier de revue passeren kan het hier een beetje aanvoelen als een scubafabriek, maar het onderwaterleven zal dat gevoel snel doen vergeten. Absolute aanrader voor zowel beginnende als gevorderde duikers! (met Chumphon Pinnacle als beste site)
Koh Phang Ngan was het volgende stukje pracht tijdens het eilandhoppen Zuid Thailand. Dit eiland is een pak groter en de vibe hier is anders. Vergelijk het met een dorp versus een stad. Prijzen liggen een beetje hoger en de verkopers zijn net dat tikkeltje minder vriendelijk. Het gros van de reizigers komt naar hier voor de befaamde maandelijkese Full Moon party. Een imposant, kleurrijk strandfeest dat gepaard gaat met het nodige alcohol en drugsgebruik. Wij pasten hier vriedelijk voor want natuur, zowel boven water als onder, was onze prioriteit. We are getting old :p…
Maar deze begin-dertiger oldtimers vonden een heerlijk rustige accomodatie, Kiri Tawan, voor zo’n 10 euro per persoon per nacht. Uitgebaat door moeder en zoon en voorzien van een infinity pool met uitzicht over het eiland. (ze adverteren dit zwembad niet want je moet er zo’n 200 stijle trappen voor trotseren… maar oooh zo de moeite om hier de zonsondergang te zien).
Ook hier heb ik me gewaagd aan enkele duiken. Sail Rock, bereikbaar van zowel Phang Ngan als Koh Tao, staat bekend als de beste dive spot in de Golf van Thailand. En dit wordt niet overdreven. De inmense scholen Barracuda, Batfish, Travellies en Emperror fish cirkelen rond deze imposante rotsformatie en ik beloof je dat menig duiker werkelijk achterover geblazen wordt door de hoeveelheid leven rond deze rots.
Na enkele dagen eilandhoppen kozen we ruime sop en vervolgens een niet zo’n ruim busje om onze trip te continueren richting Krabi. Een klein stadje aan de andere kant van het schiereiland. We hadden niets geboekt op voorhand maar het Pitta House Hotel, dat er langs de buitenkant vrij basic uitzag en gelukkig niet echt een pitta
zak huisde, bood ons voor 14 euro per nacht alles wat we nodig hadden. Krabi is voor velen de uitvalsbasis om verder te reizen naar de Andamanse zee of om enkele trips te doen. De eerste dag kozen we om de Tiger Cave Temple mountain te doen. En toegegeven, we hebben ons vakkundig mispakt aan de 1260 treden naar de top. Maar wederom een uitzicht om U tegen te zeggen. Die avond konden we in het stadcentrum nog een Chinees, vegetarisch festival aandoen… waar devote aanhangers vreemd genoeg allerhande voorwerpen door hun kaken staken.
Met een groeiende liefde voor de scooter zoefden we de volgende dag naar Railey Beach. Dit beroemde strand, enkel te bereiken met een longtail boot, is absurd mooi en we zijn er van overtuigd dat James Cameron hier de mosterd kwam halen voor Avatar. De overgroeide, gehavende rotsformaties en de witte stranden lijken alsof je in een droom bent beland. Wij hadden dan nog het geluk dat het massatoerisme nog uit bleef waardoor we rustig van het landschap konden genieten.
Met de gedachte ’safe the best for last’ gingen we naar Koh Phi Phi, een eilandengroep in de Andamanse Zee. Koh Phi Phi Don, het enige bewoonde eiland van de zes, is werkelijk een prachtig stukje zeerots. De stranden, baaien en bergformaties doen je wegdromen en hopen dat je nooit meer naar huis moet. Helaas werd dit oogverblindende eiland het slachtoffer van haar eigen succes. Momenteel is het er niet zo druk en konden we relaxt rondslenteren, maar in het hoogseizoen is het hier over de koppen lopen en dat haalt de magie wel wat weg. De kleine, autovrije straatjes zijn volgepakt met winkeltjes, tattooshops, massagesalons, restaurants en bars… en die laatste kunnen voor tamelijk wat nachtlawaai zorgen, galmend over bijna heel het eiland.
Hoogtepunt van ons bezoek was het duiken met nieuwsgierige Spotted Eagle Ray en eerder schuwe Black Tip Reef sharks. Lunchen konden we in de adembenemde Maya bay. Van de kleurschakkeringen in het water, volledig omgeven door stijle begroeide rotsen, werden we even stil. Tip: Als je goesting in parelwitte stranden niet te stillen is, moet je zeker de Zeven Islands tour boeken. Een dagje rondvaren van strand naar strand en van baai naar baai.
Met een verbrande neus, wit zand tussen ons tenen en flink wat zeewater achter kiezen kunnen we met volle moed beginnen aan het continentale gedeelte van de reis. Volgende stop is Chiang Mai in het Noorden van het ‘land van de glimlach’.
